Het is een feit, de wereld is nog slechts een economische entiteit. Zonder enige andere vorm die mogelijk interessant kan zijn voor welke vorm van leven dan ook.
Kijk wat er al een hele tijd in Belarus gebeurd, niemand doet er iets aan “omdat economische sancties moeilijk zijn”. Omdat de belangen voor “ons” te groot zijn. Bah!
Maar dan Myanmar, waar het leger een coup pleegt en sinds deze week openlijk aankondigt met scherp te gaan schieten op mensen die protesteren. Op hun eigen bevolking! Niet op een tegenstander waar ze mee in oorlog zijn, neen, hun eigen mensen! Alleen maar om aan de macht te kunnen blijven (om “baasje” te kunnen spelen, om uit de handen van justitie te blijven, om…….. vul zelf maar in).
En wat doe de wereld: NIETS!
Behalve een halfbakken statement dat dit eigenlijk best niet jofel is.
Omdat Rusland de junta steunt, omdat China geen actie wenst (die landen hebben al jaren niets met burgers met een eigen mening, maar die worden nog net niet in het openbaar van overheidswege neergeknald. Dat gebeurt daar op een veel subtielere manier) doet de rest van de wereld ook niets.
Want onze belangen zijn te groot! Het gaat om geld verdienen, niet om individuen die ook een goed leven willen en niet de hele dag bang willen zijn voor hun overheid! Als je maar geen ruzie krijgt met economische mede-/tegenstanders, we zouden wel eens minder geld kunnen gaan verdienen!
Waar is onze minister van buitenlandse zaken? Wanneer hebben we voor het laatst iets van hem gehoord (behalve dat hij ergens op reis was en niemand precies kon zeggen wat hij dan aan het doen was)?
Waar blijft onze overheid met een felle reactie inclusief het verbreken van (het gaat toch om geld?) economische en politieke relaties?
Is de moraliteit dan definitief van het politieke toneel verdreven? Of ben ik een ouderwetse romanticus, die denkt dat een (mensen)leven best wel heel veel waard is, en dat iedereen het RECHT heeft in vrede te leven met kansen om zichzelf te ontplooien. Zonder zich klakkeloos te moeten schikken naar wat de overheid hen oplegt?
Individuele vrijheid met inachtneming van door een overheid gefaciliteerde bescherming voor de zwakken, die het op eigen kracht niet redden? Vanuit een solidariteitsbeginsel dat we het met zijn allen moeten doen, dus de sterkste schouders ondersteunen de zwakkeren?
De algehele consensus lijkt te zijn dat Myanmar toch maar een klein landje is, ver van hier vandaan. En als ze daar wat rotzooi hebben, nou ja, dat raakt ons toch niet echt. We kennen die mensen niet persoonlijk, dus het raakt ons ook niet. Zolang we maar niet in een handelsoorlog terecht komen vanwege politieke opvattingen, dan staat de wereld echt nog niet in brand.
Want pas als Nike zijn schoenen niet meer kan verkopen, als H&M geen kleding meer kan verkopen, dan zijn de rapen gaar en moet er op diplomatiek nivo ingegrepen worden!
IK WORD NIET GOED!